Koninkrijk der Nederlanden
Het Koninkrijk der Nederlanden bestaat uit de landen Nederland, Aruba, Curaçao en Sint Maarten en is een constitutionele monarchie. Dat betekent dat de positie van de Koning is vastgelegd in de Grondwet of Staatsregelingen van de vier landen.
In de Grondwet staat dat de Koning samen met de ministers de regering vormt. De Koning is het staatshoofd. Het Statuut voor het Koninkrijk der Nederlanden regelt de staatkundige relatie tussen de vier landen van het Koninkrijk.
Elk land van het Koninkrijk is verplicht ervoor te zorgen dat de rechten van de mens, de rechtszekerheid en deugdelijkheid van bestuur in het land tot uitdrukking komen. Het Koninkrijk heeft tot taak deze waarden te waarborgen.
Statuut voor het Koninkrijk der Nederlanden
In het Statuut staat dat de landen zelfstandig hun eigen aangelegenheden behartigen. Daarnaast geeft het Statuut regels voor onderlinge samenwerking, bijstand, overleg en staatsinrichting van de landen.
Samen verzorgen de landen de zogenoemde Koninkrijksaangelegenheden, zoals de handhaving van de onafhankelijkheid en verdediging van het Koninkrijk (defensie) en buitenlandse betrekkingen. Alle onderwerpen die niet als zodanig in het Statuut zijn opgenomen, zijn landsaangelegenheden.

Geschiedenis van het Koninkrijk der Nederlanden
Voorgeschiedenis
Tot 1795 was Nederland een republiek: de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden. Het was een bond van onafhankelijke staten die op basis van een gezamenlijk verdrag een staat vormden. De zeven gewesten waren autonoom, maar het buitenlands beleid en defensie waren een zaak van de gewesten gezamenlijk.
In de Franse tijd wordt de oude Republiek der Nederlanden omgevormd tot een moderne eenheidsstaat, de Bataafse Republiek genoemd (1795-1806). Onder Lodewijk Napoleon werd Nederland voor het eerst een Koninkrijk, het Koninkrijk Holland. Dit duurde slechts vier jaar (1806-1810).
In 1813 herwon Nederland zijn onafhankelijkheid. De zoon van de laatste stadhouder, Willem Frederik, keerde terug uit ballingschap en werd uitgeroepen tot soeverein vorst. De eerste Grondwet dateert uit 1814.
Verenigd Koninkrijk der Nederlanden
In 1815 bepaalde het Congres van Wenen dat de Noordelijke en Zuidelijke Nederlanden weer verenigd zouden worden. Willem Frederik riep zichzelf uit tot Koning van het nieuw ontstane Koninkrijk der Nederlanden. In 1815 werd Koning Willem I ingehuldigd als eerste Koning.
De Zuidelijke Nederlanden scheidden zich in 1830 af en in 1839 erkende Nederland met het Verdrag van Londen het nieuwe Koninkrijk België. Tot 1839 maakte ook Luxemburg deel uit van het Koninkrijk der Nederlanden. Daarna was het als Groothertogdom in een personele unie verbonden met Nederland. De Koning was tevens Groothertog van Luxemburg.
In 1890 kwam een eind aan de personele unie omdat Wilhelmina als vrouw haar vader Koning Willem III in Luxemburg niet mocht opvolgen. Het hoofd van de andere tak van het Huis Nassau volgde Koning Willem III op als Groothertog van Luxemburg.