art75 Heir
Article 75 – Heir
Canon 1826
An Heir is a Beneficiary recognized by the higher estate to possess a prior right to a lesser estate, unless excluded by Will.
Canon 1827
In determining a rightful Heir, it is tradition for the Executors and Administrators of higher estates to follow the relevant cultural principles of “inheritance”.
Canon 1828
The concept of Heir is equivalent to the concept of Title of Nobility. An Heir is always a Person with beneficial entitlement to an estate also holding right of use of one or more honorifics denoting the size of the estate and therefore the standing of the Heir. Thus a Sovereign traditionally denotes the holding of the largest kind of estate, while titles of nobility such as Earl, Baron, Lord indicate successively smaller estates within the estate of the Sovereign.
Canon 1829
Where a higher estate permits Heirs, the general principle of inheritance means that the property, titles, debts and obligations of a lesser estate may be passed to the eldest next of kin upon the death of the decedent, excluding the existence of a will. This is usually called the Line of Succession and is of particular importance in those higher estates still permitting a Sovereign Heir.
Canon 1830
Where a higher estate does not permit Heirs and therefore Title of Nobility, the absence of a Will does not mean that the lesser estate is automatically inherited by next of kin but that the higher estate may reclaim all rights under “intestate” and determine what rights shall be awarded to any next of kin, if any. Estates such as the United States expressly forbids title of nobility and therefore heirs within their deed and will.
Canon 1831
As an estate belongs to a Testamentary Trust under Trust Law, an Heir can never also be an Executor or Administrator of the Estate for which they are also a Beneficiary.
Canon 1832
The entitlements of property or rank of an Heir is determined by two primary factors: the first being the limits of property within the estate and secondly the conditions and limits of the wills of higher estates to which the lesser estate belongs.
Canon 1833
A Will can never name an Heir, only Beneficiaries. In a higher estate that permits the existence of Heirs, the existence of a Will implies the disenfranchisement of one or more rights to an Heir.
Canon 1834
The Heirs are words describing the extent or quality of the estate conveyed and not words designating the persons who are taking it.
Canon 1835
When a person takes as heir at law they do so by descent, but when he acquires title by his own act of agreement he is a purchaser.
Canon 1836
An Heir always remains a Beneficiary with any rights of property limited by the Executors and Administrators of the higher estate.
Canon 1837
A Person who murders another to obtain the status of Heir is automatically rendered ineligible to succeed, regardless of any clause, term or caveat in any will or statute to the contrary.
Artikel 75 – Erfgenaam
Canon 1826
Een erfgenaam is een begunstigde die door de hogere nalatenschap wordt erkend als een voorafgaand recht op een lagere nalatenschap, tenzij dit door een testament wordt uitgesloten.
Canon 1827
Bij het bepalen van een rechtmatige erfgenaam is het traditie dat de executeurs-testamentairen en beheerders van hogere landgoederen de relevante culturele principes van ‘erfenis’ volgen.
Canon 1828
Het concept van erfgenaam is gelijkwaardig aan het concept van adellijke titel. Een erfgenaam is altijd een persoon die een economisch recht heeft op een nalatenschap en tevens houder is van het gebruiksrecht van een of meer eerbewijzen die de omvang van de nalatenschap en daarmee de status van de erfgenaam aangeven. Een Soeverein duidt dus traditioneel het bezit van het grootste soort landgoed aan, terwijl adellijke titels zoals Earl, Baron en Lord achtereenvolgens kleinere landgoederen binnen het landgoed van de Soeverein aanduiden.
Canon 1829
Wanneer een hogere nalatenschap erfgenamen toestaat, houdt het algemene erfrecht in dat de eigendommen, titels, schulden en verplichtingen van een lagere nalatenschap bij het overlijden van de overledene kunnen worden overgedragen aan de oudste nabestaanden, met uitsluiting van het bestaan van een testament. Dit wordt gewoonlijk de erfopvolgingslijn genoemd en is van bijzonder belang in de hogere landgoederen die nog steeds een soevereine erfgenaam toestaan.
Canon 1830
Wanneer een hogere nalatenschap geen erfgenamen en dus geen adellijke titel toestaat, betekent het ontbreken van een testament niet dat de lagere nalatenschap automatisch wordt geërfd door de nabestaanden, maar dat de hogere nalatenschap alle rechten onder “intestaat” kan terugvorderen en bepalen welke rechten wordt toegekend aan eventuele nabestaanden. Landgoederen zoals de Verenigde Staten verbieden uitdrukkelijk de adellijke titel en daarom erfgenamen in hun akte en testament.
Canon 1831
Omdat een nalatenschap op grond van de trustwet tot een testamentaire trust behoort, kan een erfgenaam nooit tevens executeur-testamentair of beheerder zijn van de nalatenschap waarvan hij/zij tevens begunstigde is.
Canon 1832
De eigendomsrechten of rang van een erfgenaam worden bepaald door twee primaire factoren: de eerste zijn de grenzen van het eigendom binnen de nalatenschap en ten tweede de voorwaarden en grenzen van de testamenten van hogere nalatenschappen waartoe de lagere nalatenschap behoort.
Canon 1833
Een testament kan nooit een erfgenaam benoemen, alleen begunstigden. In een hogere nalatenschap die het bestaan van erfgenamen toestaat, impliceert het bestaan van een testament het ontnemen van een of meer rechten op een erfgenaam.
Canoniek 1834
De erfgenamen zijn woorden die de omvang of kwaliteit van de overgedragen nalatenschap beschrijven en geen woorden die de personen aanduiden die de erfenis in ontvangst nemen.
Canon 1835
Wanneer iemand als erfgenaam aanneemt, doet hij dat door afstamming, maar wanneer hij de eigendom verkrijgt door zijn eigen akte van overeenkomst, is hij een koper.
Canon 1836
Een erfgenaam blijft altijd een begunstigde en eventuele eigendomsrechten worden beperkt door de executeurs-testamentair(en) en beheerders van de hogere nalatenschap.
Canon 1837
Een persoon die een ander vermoordt om de status van erfgenaam te verkrijgen, komt automatisch niet in aanmerking om te slagen, ongeacht enige clausule, voorwaarde of voorbehoud in een testament of statuut die het tegendeel beweert.